Wizyta u kardiologa

Wczesne wykrycie problemów z sercem, może znacząco poprawić komfort życia kota i opóźnić rozwój choroby. Dlatego w razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, warto zasięgnąć opinii specjalisty.

Jak przygotować się do badań?

Przed wizytą u kardiologia warto zdawać sobie sprawę, że trwa ona średnio około godziny i musimy zarezerwować odpowiednią ilość czasu. Opiekunowie kota powinni mieć ze sobą wyniki dotychczas wykonanych badań – jeśli były przeprowadzane, oraz znać nazwy i dawki leków, które przyjmowało zwierzę. Często podstawowym badaniem zalecanym przez weterynarza jest morfologia – ważne zatem, by kot był na czczo. Jeśli nasz pupil jest płochliwy lub bywa agresywny w trakcie wizyt u weterynarzy, warto by w gabinecie towarzyszyło mu dwoje właścicieli, którzy w razie potrzeby przytrzymają zwierzę podczas badań.
 

Przebieg wizyty

Wizyta u kardiologa rozpoczyna się od zadania przez lekarza szeregu wstępnych pytań. Nawet jeśli właścicielowi wydają się one niezrozumiałe, należy udzielić wyczerpujących odpowiedzi, które ułatwią wstępne rozpoznanie problemu.

Po rozmowie z opiekunem przychodzi czas na bezpośrednie badanie zwierzęcia. Pierwsze działania to sprawdzenie pulsu, błon śluzowych oraz osłuchanie. Od ich rezultatów zależy sposób dalszej diagnostyki – lekarz może zalecić wykonanie zdjęcia RTG, zapisu EKG oraz badania echokardiograficznego i Dopplerowskiego. Dwa ostatnie badania mają największe znaczenie dla wydania końcowej diagnozy. Echo pozwala na ocenę struktury serca i jego ruchu, sprawdzenie wielkości naczyń i wykrycie w nich zmian oraz wykrycie płynu w worku osierdziowym. Badanie Dopplerowskie pozwala natomiast ocenić szybkość przepływu krwi przez naczynia.

Przebieg wizyty i wykonane badania są zależne od indywidualnego przypadku. Często zdarza się, że sam kot utrudnia lekarzowi niektóre czynności z powodu stresu i strachu. Wówczas lepiej jest zastosować farmakologiczne środki uspokajające, niż ryzykować wykonanie bezwartościowego badania. Często konieczne staje się również miejscowe wygolenie sierści i mimo oporów ze strony części właścicieli, jest to element badania, z którego nie można rezygnować wyłącznie ze względów estetycznych.

Wyniki mogą umożliwić postawienie diagnozy, albo zawęzić rozpoznania różnicowe – choroby serca mogą bowiem łączyć się z dolegliwościami ze strony innych narządów. Wówczas konsultacja kardiologiczna staje się niewystarczająca, a opracowanie skutecznej terapii wymaga dalszych badań.