Białaczka kotów

Białaczka to kolejna z chorób wirusowych, które zagrażają kotom. Wywoływana jest przez wirusa FeLV, który przenosi się drogą pokarmową oraz drogą kropelkową. Do zakażenia może dojść podczas wzajemnej pielęgnacji dwóch kotów, z których jeden jest nosicielem wirusa. Ryzyko stwarzają również wspólna miska, kuweta lub klatka transportowa.

Najbardziej zagrożone zakażeniem są koty młode, dodatkowo do ich infekcji może dojść za sprawą matki – przez macicę lub z jej mlekiem. Dla starszych kotów największe ryzyko zakażenia występuje, gdy żyją w większej grupie, w niewielkim pomieszczeniu oraz gdy dojdzie między nimi do pogryzień.

Objawy

Opiekunowie kotów powinni zwrócić uwagę na kilka niespecyficznych objawów, których jednak nie można zignorować:

- apatia,

- niechęć do jedzenie lub zmniejszony apetyt,

- spadek masy ciała,

- zmniejszona odporności organizmu.

Wirus prowadzi do rozwoju chorób, takich jak: immunosupresja, anemia, zapalenie stawów i nerek, choroby układu rozrodczego i nerwowego, nowotwory. Często dopiero objawy dotyczące poszczególnych narządów i układów skłaniają do poszerzonej diagnostyki.

Przewód pokarmowy – niepokój powinny wzbudzić biegunka oraz wymioty. Oprócz tego w wyniku żółtaczki mogą wystąpić zmiany na błonach śluzowych, które ulegają zażółceniu.

Układ oddechowy – nieżyt nosa, zapalenie płuc oraz kłopoty z oddychaniem i duszności to kolejne obawy, które mogą wskazywać na choroby związane z białaczką.

Układ moczowy – należy zwracać uwagę na takie kwestie jak wzmożone pragnienie, nietrzymanie moczu lub jego zwiększone oddawanie. Często występują również choroby nerek prowadzące do ich niewydolności.

Układ nerwowy – schorzenia z nim związane to najczęściej nierównomierne rozszerzenie źrenic, niezborność, porażenie czterokończynowe, sztywność kończyn tylnych oraz zmiany w zachowaniu.

Diagnostyka

Wirus bardzo często znajduje się w organizmie zwierzęcia, nie dając żadnych objawów nawet przez kilka lat. Aby potwierdzić zakażenie, konieczne jest wykonanie szeregu badań –morfologii, biochemii, badań obrazowych USG i RTG (jeśli podejrzewa się zmiany guzowate w przebiegu chłoniaka) oraz badań specjalistycznych na obecność wirusa.

Białaczka to choroba nieuleczalna, a działania lekarzy weterynarii koncentrują się na złagodzeniu objawów i leczenie infekcji wtórnych oraz poprawie samopoczucia kota.

Profilaktyka

Na zakażenie wirusem białaczki najbardziej narażone są koty wychodzące oraz żyjące w dużych skupiskach. Szczególnie wobec nich warto stosować szczepienia ochronne. Niewypuszczanie kotów na zewnątrz również ogranicza możliwość zakażenia. W przypadku schronisk i azylów oraz innych miejsc, gdzie wiele zwierząt przebywa blisko siebie, ważne jest, by osobniki seropozytywne były zawsze odizolowane od kotów seronegatywnych. Niezbędne jest także rozdzielenie przyrządów i akcesoriów, z których korzystają zwierzęta i kontakt z którymi może prowadzić do zakażenia – będą to na przykład miski i kuwety.