Problemy z cukrzycą u kotów

Cukrzyca dotyka nie tylko ludzi, ale również zwierzęta. W przypadku kotów jest to choroba nieuleczalna i przewlekła. O dłuższe życie zwierzęcia i jego samopoczucie musi zadbać sam właściciel, od którego zaangażowania zależy skuteczność leczenia.

Cukrzyca – specyfika choroby

Najbardziej narażone na cukrzyce są koty otyłe, pozostające przez cały czas w domu, powyżej 6. roku życia – nie jest to jednak regułą. Choroba ma charakter metaboliczny – wiąże się z zaburzeniem gospodarki węglowodanowej, białkowej i tłuszczowej organizmu oraz zaburzeniem równowagi kwasowo-zasadowej. Winny jest temu niewystarczający poziom insuliny, hormon ten powoduje obniżenie poziomu cukru we krwi i jest produkowany przez trzustkę. Niewydolność tego organu prowadzi do podwyższenia poziomu cukru we krwi i jednocześnie zahamowania transportu glukozy do komórek organizmu.

W zależności od przebiegu choroby wyróżnia się trzy typy cukrzycy, mogące występować u kotów:

1. Insulinozależna – to forma rzadko spotykana u kotów. W jej wyniku dochodzi do zniszczenia komórek beta trzustki, które odpowiadają za produkcję insuliny. Skutkiem jest ograniczenie, a później nawet całkowite zahamowanie wytwarzania hormonu. Przyczyną są nieprawidłowe reakcje autoimmunologiczne organizmu zwierzęcia, zapalenie trzustki lub uwarunkowania genetyczne.

2. Insulinoniezależna – to postać występująca często u kotów – szczególnie otyłych oraz starszych (najbardziej zagrożone są zwierzęta w wieku 8-13 lat). Jej przyczyną jest odkładaniem się amyloidu w trzustce, co skutkuje uszkodzeniem komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny.

3. Cukrzyca wtórna – związana jest najczęściej z długotrwałym podawaniem leków steroidowych i antykoncepcyjnych, występuje również u kotów z nadczynnością tarczycy i kory nadnerczy. Może wiązać się także z równoczesnym występowaniem akromegalii.

Objawy

Opiekuna powinny zaniepokoić szczególnie takie objawy, jak: wzmożone pragnienie, zwiększone wydalanie moczu, gwałtowna utrata wagi pomimo wzmożonego apetytu. Dodatkowymi symptomami choroby mogą być: wymioty, apatia, osowiałość, pojawienie się łupieżu na pokrywie włosowej, powiększenie wątroby i nerek.

Lekarz weterynarii, na podstawie rozmowy z opiekunem zwierzęcia, może zdecydować o konieczności przeprowadzenia badań – RTG i USG, ale przede wszystkim badania poziomu glukozy we krwi. W przypadku cukrzycy wynosi on zwykle powyżej 200mg/%, podczas gdy norma to 100mg/%. Cukier obecny jest również w moczu chorego zwierzęcia.

Leczenie i opieka

Cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, dzięki podawaniu insuliny można jednak utrzymywać właściwy poziom cukru we krwi, co przedłuży i poprawi komfort życia kota. Podawanie hormonu to podstawa terapii, pozostałe zalecenia wyda lekarz prowadzący konkretny przypadek. Ważne jest także odpowiednie żywienie – stałe pory podawania posiłków są niezbędne, bo pomagają prawidłowo ustalić podawanie insuliny. Nie bez znaczenia jest rodzaj podawanej karmy. Należy wyeliminować posiłki miękkie i wilgotne, i dbać, by jedzenie miało stałą wartość energetyczną, było bogate w białko, łatwostrawne węglowodany i włókno surowe. W lecznicach weterynaryjnych można zaopatrzyć się w specjalne karmy dla kotów chorych, które spełnią te wymagania.