Panleukopenia u kotów

​Panleukopenia, nazywana także kocim tyfusem, powstaje przez parwowirus kotów, a więc FPV. Najbardziej zagrożoną grupą na to schorzenie są małe kociaki, między szóstym tygodniem, a czwartym miesiącem życia, ponieważ może występować niższy poziom tzw. „przeciwciał matczynych”. Trudno z tym schorzeniem walczyć, gdyż wirus ten posiada specjalną otoczkę. Gdy zostanie więc wydalony może przetrwać nawet przez rok czasu. Można go zniszczyć dopiero, używając środków dezynfekujących z podchlorynem sodu, o 4% formaldehydu oraz o 1% aldehydu glutarowego. Poza tym, koty przenoszą wirusa poprzez wydaliny (kał) nawet przez sześć tygodni po zainfekowaniu.

Koty mogą zarazić się zakaźnym zapaleniem jelit poprzez:

• Stykanie się chorych zwierząt ze zdrowymi (w sposób bezpośredni: ugryzienia, a także w sposób pośredni: wykorzystywanie wspólnych misek, a także kuwet),
• Stykanie się zdrowego zwierzęcia domowego z kotami, nie posiadającymi właścicieli, a więc żyjącymi na wolności,
• Stykanie się zdrowego zwierzęcia, z osobą, która miała kontakt z chorym kotem (przenoszenie wirusa na dłoniach, ubraniach czy obuwiu),
• Schroniska oraz szerokie grupy zwierząt (targi zwierząt, wystawy, konkursy, hotele czy azyle),
• Drogą śródmaciczną: może dojść do poronienia kociaków, gdy ciężarna kotka jest chora. Gdyby jednak kociaki przetrwały, mogą okocić się upośledzone (problemy ze wzrokiem, poruszaniem się, układem moczowym, wydalaniem).
• Melancholia, ospałość, apatia,
• Niechęć do jedzenia i picia, znaczny spadek łaknienia,
• Osłabienie ogólne,
• Podniesiona temperatura,
• Wymioty i biegunka,
• Obniżenie masy ciała,
• Odwodnienie organizmu,
• Ból przy dotykaniu brzucha zwierzęcia.

Koci tyfus może przyjmować trzy formy, a więc: nadostrą, ostrą oraz łagodną.

• Nadostra: nie występują widoczne symptomy chorobowe, a zwierzęta nagle umierają,
• Ostra: U zwierzęcia pojawiają się wymioty, krwista biegunka, podniesiona temperatura ciała. W takich wypadkach, zwierzę umiera od 1 do 2 dni,
• Łagodna: Osłabienie organizmu, wymioty pienistą treścią, krwista biegunka. Chore zwierzęta umierają po 5 lub 6 dniach.

Istotnym badaniem okazuje się również morfologia krwi. W jej wynikach pojawia się mocne obniżenie ilości białych krwinek – może pojawić się w parze ze spadkiem ilości krwinek czerwonych. Jednak, badaniem diagnozującym jest badanie kału pod kątem wystąpienia wirusa. Można się posłużyć szybkimi testami diagnostycznymi, które w krótkim czasie wykrywają parwowirusa w kale biegunkowym. Takowe testy można dostać w gabinetach weterynaryjnych.