Kardiomiopatia przerostowa u kotów

Kardiomiopatia przerostowa to choroba mięśnia sercowego dotykająca głównie koty w średnim wieku – 5-7 letnie. Zdarza się jednak, że objawy pojawiają się u kociaków i kotów w podeszłym wieku. Szczególnie zagrożone są niektóre rasy - Maine Coony, Ragdolle, Norweskie Leśne, Perskie, Brytyjskie Krótkowłose i Europejskie.

Charakterystyka schorzenia
 

Choroba powoduje nieodwracalne zmiany w sercu – budujące go włókna mięśniowe ulegają zwyrodnieniu i zaburzona zostaje ich praca. Kardiomiopatię przerostową charakteryzuje ponadto pierwotny przerost dośrodkowy lewej komory, co zaburza jej funkcję rozkurczową.

Choroba należy do nieuleczalnych, a stosowana terapia ma na celu przede wszystkim złagodzenie objawów oraz opóźnienie rozwoju kardiomiapatii.
 

Objawy
 

Rozpoznanie choroby nie należy do łatwych, ponieważ początkowe zaburzenia krążenia nie dają swoistych objawów. Kot może być bardziej apatyczny, niechętnie podejmować aktywność, niekiedy obserwuje się także spadek wagi. Z pewnością uwagę właścicieli powinno zwrócić szybkie męczenie się zwierzęcia podczas wysiłku oraz w związku z silnymi emocjami – stresem, radością. Zaawansowana postać choroby wiąże się natomiast z obrzękiem płuc, który objawia się silnym kaszlem i dusznościami – to stadium choroby zagraża życiu kota i niezbędna jest szybka pomoc weterynaryjna. Równie alarmujący jest pojawiający się nagle niedowład tylnych łap, wynikający z zablokowania naczyń krwionośnych skrzepami krwi.
 

Diagnostyka i leczenie
 

Aby potwierdzić kardiomiopatię przerostową weterynarz musi wykonać takie badanie echokardiograficzne oraz Dopplerowskie. Po rozpoznaniu stosowane jest leczenie farmakologiczne, mające na celu wzmocnienie mięśnia sercowego i wspomaganie jego pracy oraz łagodzenie objawów. W przypadku odkrycia przyczyny kardiomiopatii przerostowej możliwe jest jej leczenie lub minimalizowanie skutków. Należy zdawać sobie jednak sprawę, że terapia przedłuża życie kota, ale nie prowadzi do całkowitego wyleczenia. Wiele zależy od stopnia rozwoju choroby, jeśli została wykryta jeszcze przed pojawieniem się pierwszych objawów, zwierzę może żyć nawet 5-6 lat.

Ważnym aspektem leczenia jest również dieta. Powinna być ona indywidualnie dobrana w zależności od stanu zdrowia kota i pojawiających się problemów. Specjalistyczne karmy pomogą utrzymać właściwy poziom takich składników jak tauryna, sód i karnityna oraz zapewnią dodatkową suplementację witaminami, aminokwasami i minerałami.